Ove godine je ime četrdesetogodišnjeg Salaškog pozorišta upisano u zlatnu knjigu mađarske baštine. Devedesettreći put su Mađarska baština i Evropsko udruženje uručili nagrade za najbolje predstavnike kulture. Ceremonija je održana u svečanoj sali Mađarske Akademije Nauka, gde je Atila Mađar, predsednik pozorišta, primio nagradu. Na skupu, predsednik Mađarske kulturne asocijacije Vojvodine Aron Šutuš, pohvalio je četrdesetogodišnju misiju i službu Salaškog pozorišta.
- Mađari iz Vojvodine ali i celog Karpatskog basena su ponosni na njih i zahvalni osnivačima što su okruglo četrdeset godina Kovač Fiđeš i Hernjak Đerđ, dobro seme posadili u kvalitetnu zemlju. Oni su stvorili ideju o ovom posebnom obliku pozorišta koje podseća na lutajuće pozorište i koje postoji bez obzira na uslove.
Njima su se pridružili Dudaš Karolj i Dorman Laslo, koji su dugo godina pratili pozorište, a potom i Gere Vilmoš, koji je takođe pratio ovo pozorište nekoliko godina. Prva ekipa se sastojala od sedam glumaca učenika. Od tada predstave igraju mladi glumci na letnjoj pozornici. Biti svugde i osećati se kao kod kuće – rekao je Aron Šutuš između ostalog.
- Gde god su stizali, postavili bi stubove na travi tu na licu mesta – to je bila pozornica. Iznad pozornice, stajala su cirkuska kola a iza šator sa glavom klovna i natpisom: Salaško pozorište.
Od tada je prošlo 40 godina. Svet se mnogo promenio. Kavilo se dosta promenilo, kao i mesto za predstave. Prošle godine, se ostvario jedan san zahvaljujući Vladi Mađarske, Savezu Vojvođanski Mađara i Mađarskom Nacionalnom Savetu. Cirkuska kola su zamenjena traktorom, crkveno zvono je dobilo postolje, scena je izgrađena od drugih materijala, a pored Bačke, odavno stignu i do Banata – u skoro četrdeset naselja.
Od tada je prošlo 40 godina. Ali se misija nije promenila. Skoro pola miliona ljudi je videlo ove predivne predstave.
Stoga je na stotine hiljada Mađara zahvalno zbog činjenice da se Salaško pozorište nalazi u duhovnom muzeju Mađarske. Mađarsko nasleđe! - zaključio je predsednik.
Mađarska baština je pored Salaškog pozorišta postala i višedecenijski rad Andraša Takača kao koreografa, zatim višedecenijski trud Državne naučne đačke konferencije za povećanjem broja mladih Mađara u nauci, umetnička dela u vajarstvu Petera Matlija iz Karpatskih basena, rad i trud Atile Kovač Vereša, reformatskog sveštenika, graditelja verske zajednice i kulture, Danuta Kozaka, kajakaša sa svetskim rezultatima i uspesima kao i Zoltana Kataija, istorijskog umetnika.
